Page 146 - AYASOFYA
P. 146

MUHTEŞEM  A Y ASOFY A ’NIN  DOĞAL  T AŞL ARI                                                                                                                                                        MUHTEŞEM A Y ASOFY A ’NIN MİMARİ Ö ZELLİKLERİ






             Yapının Mı ̇marisi



             İmparator   I.  Iustinianos,  Üçüncü  Ayasofya’nın
             mimarları olarak; fizikçi Milet’li İsidoros ile matematikçi
             Aydın’lı (Tralles’li) Anthemios’u görevlendirmiştir.
             Ayasofya, mimarı bakımdan bazilika planı ile merkezi
             planı birleştiren, kubbeli bazilika tipinde bir yapı olup,
             kubbe geçişi ve taşıyıcı sistem özellikleriyle mimarlık
             tarihinde önemli bir dönüm noktası olarak kabul
             edilmektedir. Ayasofya’nın mimari planı; orta nef (naos)
             denilen büyük bir orta mekân, kuzey ve güneyde yer         Yapıya batı kısmındaki,  Bizans
             alan iki yan nef, doğu ucunda yer alan apsis (mihrabın
             bulunduğu alan) bölgesi ve batı kısmında ise kapıların     döneminde “atrium” denilen avlunun
             yer aldığı iç ve dış nartekslerden (holler) meydana        yönündeki kapılardan girilir.
             gelmektedir. Yaklaşık  7.500  m ’lik  bir yüzölçümüne
                                          2
             sahip, kubbe çapı ortalama 31,5 metre ve yerden
             yüksekliği ise yaklaşık 56 metre olan günümüzdeki          Ana kapıdan girilen ilk galeri “dış narteks” olarak
             Ayasofya, iki katlı bir yapıdır , , ,  (Şekil 3).          adlandırılır, “çapraz  tonoz” örtülü  dokuz birimli
                                      9 10 11 12
                                                                        bir galeri olup, tamamen tuğladan inşa edilmiştir.
                                                                        Buradan da, “iç narteks” denilen ikinci galeriye beş adet
                                                                        kapı açılır.  İç nartekste, tavan mozaiklerle, dış narteks
                                                                                                   13
             9  Dirimtekin, Ayasofya Kılavuzu, s. 3.                    tarafındaki  duvarlar;  “stucco”   adı  verilen  doğal  taş
             10  Dursun, Ayasofya Müzesi Kültür Envanteri, s. 42, 97.   taklidi malzemeyle, ana ve yan neflere bakan duvarlar
             11  W. R. Lethaby and Harold Swainson, The Church of Sancta Sophia Constantinople, (London and New   ise “skoutlosis/book-matched” olarak da bilinen teknik
               York: Macmillan & Co., 1894), s. 37.
                                                                        kullanılarak yapılan doğal taş panolarla kaplıdır , .
                                                                                                                  14 15
             12  Rowland J. Mainstone, Hagia Sophia: Architecture, Structure and Liturgy of Justinian’s Great Church,
               (London: Thames and Hudson, 1988), s. 21.                İç narteksten ana nefe (ana mekâna) dokuz tane
                                                                        kapı  açılır.  Ana salona  açılan ortadaki büyük  kapıya
                                                                        “İmparator Kapısı” adı verilir. Ayasofya’nın ana mekânı,
                                                                        paye (kubbeyi taşıyan ayaklar) ve sütunlarla üç nefe
                                                                        ayrılmış  durumdadır.  Bunlar;  Orta  nef  (naos),  güney
                                                                        nef (ana nefin sağında) ve kuzey nef (ana nefin
                                                                        solunda)’ten ve iç narteksin kuzeybatı ucunda bulunan
                                                                        “rampa” ile ulaşılan üst galerilerden oluşmaktadır.




                                                                        13  Lethaby and Swainson, The Church of Sancta Sophia Constantinople, s. 260.
                                                                        14  Bente Kiilerich, “The  Aesthetic Viewing of Marble  in  Byzantium: From  Global Impression  to Focal
                                                                         Attention,” Arte medievale, 2 (2014), s. 19.
                                                                        15  Nadine  Schibille,  Hagia Sophia and the  Byzantine  Aesthetic  Experience,  (Farnham  and Burlington:
                                                                         Ashgate, 2014), s. 101.                                                          Duvarlarında doğal taş yerine tuğla kullanılan dış narteksin genel görünümü.





             148                                                                                                                                                                                                                                                  149
   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151